Halfway through

De titel zegt het al. Twee dagen geleden was het precies 3 maanden dat ik voet zette op Australische bodem en was het ook de dag dat ik over precies 3 maanden alweer op het vliegtuig stap voor de terugreis.

En holy shit, ik zie dat ik in al ruim een maand niets meer geschreven heb. Tijd dus voor een korte recap. Na Airlie Beach is er namelijk wel het een en ander gebeurd. Zo heb ik vrijwel een week daarna op bed gelegen met een heerlijke uitslag die kwam vanwege een keelinfectie. Mijn gok voor de oorsprong ligt bij de airco in Airlie Beach. Zag er niet heel schoon uit en stond recht op mijn slapende gezicht gericht. De nasleep van die uitslag was dat ik anderhalve week later begon te vervellen.

Gelukkig kon ik dat allemaal vergeten de laatste 3 weken. Want, zoals jullie ongetwijfeld gezien hebben, ik had vanaf 9 maart bezoek. Esther verveelde zich tijdens haar vakantie tussen keuze coschappen en besloot voor een krappe twee weken Down Under te komen. Gelukkig heeft zij mij nogal bezig weten te houden.
Doordeweeks zo nu en dan wat eten samen (ik had 's avonds soms wat te doen voor mijn stage) en in de weekenden erop uit. Het eerste weekend was gelijk gevuld. De zaterdag was de eerste echt hele mooie dag in tijden. We besloten de ferry naar de suburb Manly te pakken en daar te gaan hiken. En dat hebben we geweten! De dag begon redelijk bewolkt, prima temperatuurtje voor een wandeling, maar net te koud voor het strand. Tegen 11u was dat al omgeslagen naar een strakblauwe lucht, het kwik tegen de 26 graden aan en een brandende zon. En je hoeft mij niet heel goed te kennen om te weten dat ik geen geoefende wandelaar ben. Dus ik had het vrij snel vrij warm.
Omdat door de zon mijn nek op standje 'kreeft' stond, mijn hand constant water naar mijn mond bezorgde en mijn zweetklieren dat wateroverschot er graag weer uitpompte, had ik rond 2u het behoorlijk warm. Maar na toch wel een schitterend uitzichtpunt bezocht te hebben, hadden we de bus gepakt om een stukje terug te gaan naar de hoofdroute. Daar uiteindelijk aangekomen zijn we verder gelopen, maar bergje op met dat weer is toch niet helemaal mijn ding. Rond 4u hadden we het toch wel gezien en hebben we vanuit een redelijk rustig wijkje, de bus terug naar de ferry gepakt. Eindstand: maar 1 blaar erbij.

Zondag, de wekker alweer vroeg. En dan bedoel ik vroeg. We moesten om 7.15AM bij de wild life zoo zijn, want we mochten met koala's ontbijten. Dit was meer een privé rondleiding door de 'zoo' (wat meer wat diertjes in een iets te klein verblijf was) en dan uiteindelijk een ontbijt waarbij we met koala's op de foto's mochten. Helaas mochten we de koala's niet aanraken. Omdat ze met uitsterven worden bedreigd, heeft de staat het verboden koala's aan te raken. Na de wild life nog wat rondgelopen door het centrum (Esther moest een verplichte foto van haarzelf met The Opera House naar huis sturen) en daarna waren we (lees: voornamelijk ik) erg benieuwd wie de mol was (jaja, dat heb ik kunnen bijhouden vanuit Australië). Nadat we dat gezien hadden, en we alvast wat plannen voor het volgende weekend hadden gemaakt, zijn we nog naar het aquarium geweest. Volledig gesloopt door het iets-meer-dan-normaal-wandelen van het weekend begon ik weer lekker fris en fruitig een nieuwe week.

Het weekend erop, een daytrip naar The Blue Mountains. Weer die vervloekte wekker zo vroeg. Gelukkig was het afhaalpunt om de hoek, dus dat scheelde een beetje. Nadat we allemaal opgehaald waren door onze enthousiaste reisleidster (iemand die wel goed tegen vroeg opstaan kan), zijn we eerst naar de Featherdale Wildlife Park. Een soort reservaat voor zieke dieren die daar ondergebracht worden om aan te sterken. Het hoofddoel is om de dieren weer uit te zetten in de wilde natuur, maar als dat niet haalbaar is, worden ze de vaste bewoners van het park. Wederom, hier heel veel koala's, maar ook dingo's, walaby's (DIE JE MET DE HAND MOCHT VOEREN!!!!), kangaroe's, wombat's en nog veel meer dieren. Echt een heel mooi en best ruim opgezet park. Na dit korte, maar zeer leuke bezoek zijn we doorgereden naar de Blue Mountains zelf. Het was jammer dat het constant regende en dat het mistig was. Het uitzicht over de vallei was daardoor niet te zien. Andere bijkomstigheid: alle watervallen in het gebied waren gigantisch. Zelfs onze gids kwam langs een waterval die ze in de 4 jaar dat ze dit werk deed nog nooit zo groot had gezien. Toch wel een bijzonder momentje. Nadat we volledig verzopen terug in de bus zaten, waren we rond 3u klaar en stond ons alleen nog een 2u durende terugrit te wachten.

De dinsdag na dit natte avontuur was het voor Esther alweer tijd om terug te gaan naar huis. Wat heeft ze doordeweeks allemaal gedaan? Nou, deze dame vermaakt zichzelf prima met allerlei wandelroutes terwijl ik me op het lab met allerlei cellen heb beziggehouden. Uiteraard wel een paar keer met haar gegeten, maar soms lukte dat niet helemaal door de tijden op het lab.

Over het lab gesproken, "doe je daar nog wel wat, of is het alleen maar feest?" hoor ik jullie denken. Nou, ik doe daar zeker nog wel wat. In de week dat we in Brisbane waren, in februari, zijn helaas alle cellen dood gegaan. Helaas hadden we nog maar 1 cellijn in de voorraad en die wilde we niet riskeren te gebruiken. Verder hadden we ook geen andere ogen beschikbaar om de benodigde cellen daaruit te halen. Dus we hadden een klein probleempje. Gelukkig kon ik in de tussentijd wel een literatuurstudie doen, dus dat houdt mij ook nu nog wel even bezig.
Daarnaast was deze week mijn supervisor vanuit Leiden ook in Sydney vanwege een congres. Ze legde ook een bezoekje af aan het lab. En toen pas werd me echt duidelijk hoe belangrijk zij is in de wereld van de oogheelkunde, want ze werd als een soort royalty hier behandeld.
Toch wel een goede zet van mijzelf geweest om haar te benaderen, als ik het over m'n carrière heb. Zij heeft ons ook met ons cellen-probleem geholpen, waardoor we nu weer door kunnen. Vandaag een afscheidsdiner met haar en bijna het hele lab gehad.

En nu, nu dus nog 2 maanden doorwerken in het lab. Intussen ben ik met Marieke bezig onze trip in juni voor te bereiden. Dus alles een beetje uitzoeken wat kosten betreft. Ook bezoek ik zo nu en dan de universiteit waar mijn supervisor hier les geeft voor wat gastcolleges. En, ik heb vandaag een kaartje gekocht voor Green Day die hier op 11 mei spelen! Dus alweer genoeg dingen om naar uit te kijken. En deze keer zal ik proberen er niet een maand tussen te laten zitten.