Uluru
Blijf op de hoogte en volg Joey
19 Juni 2017 | Australië, Yulara
Ik weet dat het alweer een tijdje geleden is dat ik in Ayers Rock/Uluru ben geweest, maar toch wil ik jullie die ervaring niet ontnemen. Dus hierbij, nog mijn avontuur bij Uluru.
Het begon die maandagochtend nog in Sydney. Ik moest er behoorlijk vroeg uit (7u) omdat ik mijn kamer uit moest. Dus alles de vorige dag al ingepakt, één koffer met spullen die mee gingen op reis, en één koffer die in Sydney achterbleef bij een oud kamergenootje. Die laatste koffer hadden Marieke en ik trouwens al de avond daarvoor afgeleverd.
Dus om 7 uur mijn bed en kamer uit, nog even rustig ontbijten en rond half 9 naar het vliegveld. Twee dagen ervoor gelukkig al ingecheckt, dus dat was allemaal al gedaan. Het enige spannende was nog het gewicht van de koffer. Deze mocht namelijk maar 20kg zijn. Bij de bagage drop-off aangekomen bleed de koffer 22kg te zijn, maar was geen probleem. Superchill.
Na 3 uurtjes vliegen werd in het vliegtuig omgeroepen dat aan de linkerkant Uluru te zien was. Gelukkig onze kant van het vliegtuig. En hoe vet is dat!!
Je ziet alleen maar vlakte, nog best groen overigens, en opeens staat er middenin dat veld een gigantische rode steen met de eerste 20km niets anders dan lage begroeiing in de buurt. Heel gaaf om te zien.
Na snel onze huurwaggie opgehaald te hebben (met een upgrade van het dubbele aantal kilometers), zijn we eerst naar ons hostel gereden en hebben ingecheckt. Nadat we erachter kwamen dat we gezellig een kamer deelde met een Frans stelletje, zijn we eerst wat gaan rondrijden.
We willen natuurlijk wel een goed plekje hebben de volgende ochtend voor de sunrise photos.
En dan rij je daar rond in het natuurpark en pal voor je neus staat Ayers Rock daar. En dat gevoel is zo ongelofelijk vet. Dat je in de middle of facking nowhere bent (want Alice Springs is het meest dichtbij op maar 5 uur rijden afstand) met zo'n grote, best wel iconische rots voor je.
Nadat Marieke en ik wat nodige foto's genomen hadden langs de weg (zie facebook profielfoto), zijn we verder gereden in de richting van een andere bezienswaardigheid: Kata Tjuta.
Dit is een beetje hetzelfde principe als Uluru, alleen is dit een rotsenpartij met hele groene valleien. In de buurt van Kata Tjuta hebben we een sightseeing spot gevonden voor de sunrise photos voor de volgende ochtend.
Snel weer naar het hostel geredenen en gegeten, want rond 7u 's avonds werden we opgehaald voor The Festival of Lights.
Hierbij werden we met een busje opgehaald en naar een vallei gebracht, waar allerlei lichtjes stonden opgesteld en in allemaal kleurformaties stonden opgesteld.
Enorm mooi om te zien (jammer genoeg zijn de foto's daarvan niet helemaal goed gelukt), alleen het wat verrekte koud (ongeveer 1 graad).
De volgende dag: weer vroeg op voor de sunrise foto's. Na ongeveer 40 minuten rijden kwamen we op de plek aan die we de dag daarvoor hadden uitgekozen. Het bleek dat wij niet de enige waren die het een goed idee vonden om op die plek te staan. Het was niet afschuwelijk druk, maar rustig is iets anders.
Sommigen van jullie zullen vast wel de foto's hebben gezien op facebook, het was echt magisch mooi. Nogmaals, een vlakte zonder een gebouw te zien, en dan Uluru op de horizon en de zon die ernaast omhoog komt. De kleurenregen die in de lucht ontstaat. Het was de kou en het vroeg opstaan helemaal waard.
Na een ontbijt hebben we de auto weer gepakt en zijn we naar Kata Tjuta gereden en hebben we daar vrijwel de hele ochtend en begin van de middag rondgelopen. Wederom weer heel speciaal en hele mooie uitzichten over de vallei.
Ten slotte, halverwege de middag, uiteraard Uluru nog van dichtbij bekeken. Omdat we de kou van de dag ervoor niet vergeten waren, en we nog best moe waren van het vroege opstaan (en Marieke nog een klein beetje een jetlag had), zijn we iets eerder teruggegaan, op tijd gegeten en vroeg gaan slapen.
Woensdag weer op tijd eruit, want om 10 uur moesten we weer uitchecken. Een kort verblijf van 2 dagen, maar het was het zeker waard. En ik denk dat ik er nog wel een keertje terugkom ook.
En zeker voor anderen de moeite waard om de reis af te leggen!
Het begon die maandagochtend nog in Sydney. Ik moest er behoorlijk vroeg uit (7u) omdat ik mijn kamer uit moest. Dus alles de vorige dag al ingepakt, één koffer met spullen die mee gingen op reis, en één koffer die in Sydney achterbleef bij een oud kamergenootje. Die laatste koffer hadden Marieke en ik trouwens al de avond daarvoor afgeleverd.
Dus om 7 uur mijn bed en kamer uit, nog even rustig ontbijten en rond half 9 naar het vliegveld. Twee dagen ervoor gelukkig al ingecheckt, dus dat was allemaal al gedaan. Het enige spannende was nog het gewicht van de koffer. Deze mocht namelijk maar 20kg zijn. Bij de bagage drop-off aangekomen bleed de koffer 22kg te zijn, maar was geen probleem. Superchill.
Na 3 uurtjes vliegen werd in het vliegtuig omgeroepen dat aan de linkerkant Uluru te zien was. Gelukkig onze kant van het vliegtuig. En hoe vet is dat!!
Je ziet alleen maar vlakte, nog best groen overigens, en opeens staat er middenin dat veld een gigantische rode steen met de eerste 20km niets anders dan lage begroeiing in de buurt. Heel gaaf om te zien.
Na snel onze huurwaggie opgehaald te hebben (met een upgrade van het dubbele aantal kilometers), zijn we eerst naar ons hostel gereden en hebben ingecheckt. Nadat we erachter kwamen dat we gezellig een kamer deelde met een Frans stelletje, zijn we eerst wat gaan rondrijden.
We willen natuurlijk wel een goed plekje hebben de volgende ochtend voor de sunrise photos.
En dan rij je daar rond in het natuurpark en pal voor je neus staat Ayers Rock daar. En dat gevoel is zo ongelofelijk vet. Dat je in de middle of facking nowhere bent (want Alice Springs is het meest dichtbij op maar 5 uur rijden afstand) met zo'n grote, best wel iconische rots voor je.
Nadat Marieke en ik wat nodige foto's genomen hadden langs de weg (zie facebook profielfoto), zijn we verder gereden in de richting van een andere bezienswaardigheid: Kata Tjuta.
Dit is een beetje hetzelfde principe als Uluru, alleen is dit een rotsenpartij met hele groene valleien. In de buurt van Kata Tjuta hebben we een sightseeing spot gevonden voor de sunrise photos voor de volgende ochtend.
Snel weer naar het hostel geredenen en gegeten, want rond 7u 's avonds werden we opgehaald voor The Festival of Lights.
Hierbij werden we met een busje opgehaald en naar een vallei gebracht, waar allerlei lichtjes stonden opgesteld en in allemaal kleurformaties stonden opgesteld.
Enorm mooi om te zien (jammer genoeg zijn de foto's daarvan niet helemaal goed gelukt), alleen het wat verrekte koud (ongeveer 1 graad).
De volgende dag: weer vroeg op voor de sunrise foto's. Na ongeveer 40 minuten rijden kwamen we op de plek aan die we de dag daarvoor hadden uitgekozen. Het bleek dat wij niet de enige waren die het een goed idee vonden om op die plek te staan. Het was niet afschuwelijk druk, maar rustig is iets anders.
Sommigen van jullie zullen vast wel de foto's hebben gezien op facebook, het was echt magisch mooi. Nogmaals, een vlakte zonder een gebouw te zien, en dan Uluru op de horizon en de zon die ernaast omhoog komt. De kleurenregen die in de lucht ontstaat. Het was de kou en het vroeg opstaan helemaal waard.
Na een ontbijt hebben we de auto weer gepakt en zijn we naar Kata Tjuta gereden en hebben we daar vrijwel de hele ochtend en begin van de middag rondgelopen. Wederom weer heel speciaal en hele mooie uitzichten over de vallei.
Ten slotte, halverwege de middag, uiteraard Uluru nog van dichtbij bekeken. Omdat we de kou van de dag ervoor niet vergeten waren, en we nog best moe waren van het vroege opstaan (en Marieke nog een klein beetje een jetlag had), zijn we iets eerder teruggegaan, op tijd gegeten en vroeg gaan slapen.
Woensdag weer op tijd eruit, want om 10 uur moesten we weer uitchecken. Een kort verblijf van 2 dagen, maar het was het zeker waard. En ik denk dat ik er nog wel een keertje terugkom ook.
En zeker voor anderen de moeite waard om de reis af te leggen!
-
19 Juni 2017 - 14:09
Gé Doodeman:
Joey en Marieke geweldig wat jullie beleven. Joey je geeft een duidelijk beeld van wat jullie beleven, dus blijf genieten want Australië ligt bepaald niet om de hoek bij Dordrecht.
Groeten van Oma en mij. -
19 Juni 2017 - 19:17
Marlies:
Inderdaad weer een mooi verslag.
Let op de wijze woorden van opa!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
